And again a plan comes together

5 augustus 2018 - Wildemann, Duitsland

Op herhaling?

Wie vorig jaar mijn reisblog heeft gevolgd zou het nog kunnen weten; de eerste avond liep op rolletjes. Ook dit jaar week ik minder dan vijf minuten af van mijn plan. Maar meer nog dan vorig jaar zal het daar waarschijnlijk bij blijven, want ik heb -behalve een adres van een willekeurig hotel in een willekeurig deel van Duitsland- verder slechts een globaal keerpunt van de reis in gedachten; de Amalfikust en Pompei.

Ook dit jaar neem ik na een dag werken afscheid van mijn ouders (geen zak drop mee deze keer) en (nieuwtje!) van mijn oudste dochter, die druk aan het werk is in de woning die zij en haar vriend kochten.

Van de jongste nam ik een dag eerder afscheid, want die ging zelf ook op reis.

Om snel, maar anders dan anders naar het zuiden te rijden besluit ik eerst naar de Harz te gaan; een gebied dat erg geliefd is onder motorrijders. Ik zoek op internet een knus hotelletje, dat ik vind in het plaatsje Wildemann, en ik voer het adres in op de Garmin. En precies volgens planning rijd ik vier uur later het hotelterrein op.

Tijdens het ontbijt zet ik de navigatie op de Adventurous Mode om zoveel mogelijk via bochtige wegen en over heuvels door de Harz zuidwaarts te zakken. Het is zondagmorgen en Duitsland slaapt. Ik waan me alleen op de wereld en geniet van de lege, brede wegen met lange voorspelbare bochten. Inderdaad een prachtig motorrijd-gebied. Rond het middaguur moet echter de knop om, want dit is een dag om kilometers te maken en dat zijn er nu nog maar 150. Ik draai dus de snelweg op en knal er 500 bij, terwijl ik alleen stop om mezelf en de Multistrada van vocht te voorzien.

Tijdens zo'ń stop haal ik de binnenjas uit mijn motorjas, zodat de wind door het nylon mesh-materiaal kan waaien. Maar de wind die door de jas waait is niet veel koeler dan mijn lichaamstemperatuur dus het effect valt me tegen.

Naarmate ik zuidelijker kom, ontstaan er af en toe wat korte opstoppingen. Eén keer is er door een ongeval een erg lange file en ook op een motorfiets is het bij dik 30 graden geen pretje om stapvoets te rijden en steeds stil te moeten staan. De temperatuurmeter van de motorolie geeft steeds gevaarlijker waarden aan en ik verbeeld me dat ik, ondanks dat ik gehoorbescherming draag, de motor wat meer geluid hoor maken.

Als ik de grens van Oostenrijk passeer boek ik een kamer bij een hotel aan de Bodensee. Nog een half uurtje binnendoor, dan ben ik er. Het ziet er gezellig uit, want het is inmiddels wat donker geworden en overal branden lichtjes langs het water. 

Route zaterdagavond: Zuidbroek-Oldenburg-Bremen-Hannover-Wildemann 370 km. snelweg

Route zondag: Wildemann, binnenwegen Harz en snelweg tot Bregenz 650 km.

Foto’s