Beter gaat het niet meer worden

8 augustus 2017 - Stavanger, Noorwegen

In mijn hotelkamer werd ik gisteravond met de minuut depressiever. De lucht trok steeds verder dicht en de slagregens sloegen tegen de ramen. Ik overwoog om het geplande “rondje Lysefjord” te laten vervallen en direct door te reizen richting Bergen. Het rondje begint immers met een tweeënhalf uur durende boottocht door het fjord en aansluitend de tweeëndertig haarspeldbochten van de Lysevegen.

Lysevegen

Dat is zowaar ook geen pretje als het ernstig regent. Maar ik ben geen mietje, dus ik ga ervoor! Online vanuit de kamer de overtocht en een extra overnachting in Stavanger gereserveerd, ik kan niet meer terug.

De volgende ochtend stond ik al voor de deur toen de ontbijtzaal openging. En ik was ruim op tijd bij de haven, vastbesloten me niet nog eens te laten kleineren. Het was niet extreem druk; een gezelschap in een touringcar was in de meerderheid. Verder een handjevol auto’s, oude camperbussen en nieuwe campers en drie motoren; alledrie uit Nederland. Een echtpaar (?), elk met een BMW, is op weg terug naar Kristiansand. Terwijl we wachten op de ferry keuvelen we wat. Iets later varen we op gemoedelijk tempo door het fjord en uit de speakers klinken in drie talen de wetenswaardigheden. Het is onmogelijk niet onder de indruk te raken van hetgeen je ziet en zoals iedereen probeer ook ik de mooiste plaatjes te schieten.

DSC_1040 DSC_1048 

 DSC_1047 DSC_1046 ​

Aangekomen in Lysebotn zijn de motoren als eerste van boord; beleefd als ik ben laat ik het echtpaar (?) voorgaan. De mannelijke helft van het stel schiet de eerste bocht in, zijn partner bij mij achterlatend. Na drie bochten -die zij rechtop lijkt te willen nemen- maant ze mij om haar voorbij te gaan. Wel graag! Ik heb nog 29 van de 32 haarspeldbochten de tijd om de man in te halen, maar dat is niet nodig, want hij stopt bij een parkeerplaats voor een fotomomentje. Helaas is er door de dichte bebossing niets te zien. Net vóór de dame rijden we de weg weer op, naar het restaurant op de top.

Het is een fantastische ervaring om de beklimming op tempo te doen, het scheelt ook dat ik de koffers in het hotel kon achterlaten. Ik voel me weer even achttien en ben wat teleurgesteld dat we na een paar minuten al boven zijn.

Aangekomen bij het restaurant blijkt dat foto’s maken hier is voorbehouden aan betalende klanten, alles is afgeschermd voor schoefieloerders. Nou, dan kennen ze mij nog niet; ik pluk wel een foto van internet (ik had op de boot al twee keer koffie met iets lekkers genomen). De mannelijke BMW-er wil wel iets gaan drinken, maar op dat moment crosst zijn vrouwtje de parkeerplaats voorbij zonder ons op te merken. Als door een knut gestoken stapt hij op en haalt haar terug. Ik rijd door. Mijn GPS geeft vanaf dat moment de melding dat ik moet omkeren, maar dat lijkt me niet logisch, dus ik rijd door. Het is een prachtige weg met enkele haarspelden, maar vooral veel vlot te nemen bochten. Ideaal voor een Ducati zonder bagage! Had ik al genoemd dat de zon sinds 6.30 uur vanmorgen volop schijnt? Bij deze. In de helm zing ik de hele dag het lied van Adrianus Kyvon “wat is het leven fijn als de zon schijnt” afgewisseld met “the long and winding road van The Beatles”.

DSC_1063 DSC_1070

DSC_1073 DSC_1075

Bijna terug bij de bewoonde wereld twijfel ik of ik niet toch een afslag heb gemist bij het restaurant en ik keer om. Ook omdat ik deze vreselijk mooie weg nu kan rijden zonder elke 100 meter te stoppen voor een foto. Na een tijdje kom ik twee BMW’s tegen. We zwaaien elkaar vriendelijk toe. Bij het restaurant blijkt er toch echt geen verborgen weggetje te zijn, de navigatie is in de war geraakt en zocht de snelste weg naar het eindpunt of zoiets. Dus nog maar een keer dezelfde weg, nog steeds niet erg. De tank begint langzamerhand wel leger te geraken en ik kijk uit naar een tankstation. Dat blijkt aan het einde van de weg te zijn. Ik stop en groet een echtpaar (?) met twee BMW’s, dat net wegrijdt.

De laatste 150 kilometer is nog wel iets over te vertellen, maar dat doe ik niet. Morgen op weg naar Bergen, waar ik mag overnachten bij een Italiaanse. Maar mooier dan vandaag zal het niet meer worden. Of toch?

Route: Stavanger-Sandness (ferry)-Lysebotn-Valevatn-Gravatnet-Algard-Bryne-Tananger-Stavanger

Foto’s

1 Reactie

  1. Yvette:
    9 augustus 2017
    Wow echt mooie natuur!