Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.

De kop is wel heel dramatisch, maar deze openingszin uit een oud gedicht (auteur onbekend) heeft veel waarheid in zich. Immers zijn we, ik in elk geval wel, vaak geneigd ons bang te maken terwijl dit helemaal niet nodig blijkt.

Ik heb mijn plekje hier gevonden en verplaats pas weer wanneer ik naar de ferry ga. Dinsdag heb ik met regenachtig weer 200 kilometer in de omgeving gereden. Vandaag, woensdag, reed ik zo'n 350 kilometer met prachtig weer. Geen echte bijzonderheden onderweg, vandaar een blog met diepere gedachten.

Nadat de beslissing was genomen om naar Noorwegen te gaan beslopen me gevoelens van opwinding, nieuwsgierigheid maar ook van angst. Angst voor het onbekende voornamelijk. Veel wist ik niet van het land, alleen wat algemene zaken, verder voornamelijk veronderstellingen.

Mijn angsten:

Alle dagen vis Even afgezien van soms een kibbeling menu bij Bert’s Vis-Stee in mijn eigen woonplaats eet ik liever geen vis. Ik vind het gewoon niet lekker. Maar ik ben bang dat ik me in Noorwegen aan zal moeten passen en er niet onderuit kom af en toe vis te eten. Dit blijkt een ongegronde angst. Er is geen verschil met andere landen, vis is niet sterker vertegenwoordigd. Eén keer krijg ik Noorse vis-cake, maar erg visachtig is dit niet.

Elanden Mijn angst is dat er na een bocht of net over de top van een heuvel of berg plotseling zo’n enorm beest midden op de weg staat. Zo, dat ik hem niet kan ontwijken. In de dagen dat ik hier ben heb ik geen eland gezien. En geloof me, ik heb gezocht en gekeken. Schapen. Ja, die wel, witte, bruine en zwarte schapen. Op de gekste en gevaarlijkste plekken liggen of staan ze je in de weg. Drie generaties meestal: de lammeren (nog net even kleiner) gaan in de benen wanneer ze onraad zien of horen aankomen. De jongvolwassenen kijken je alleen aan met een rebelse uitdrukking “je doet me toch niets” en blijven onbewogen. Maar de oudste generatie is het ergst: die negeert alles en iedereen die voorbij komt. Ook als ze midden op de weg lopen of liggen. Of je lúcht bent.

Eenzaamheid Het is een enorm groot land met weinig inwoners. Iedereen zal wel op zichzelf zijn aangewezen en als alleenreizende zou ik me wel eens verloren, zelfs eenzaam, kunnen gaan voelen. Niets van dit alles: eenmaal in Noorwegen heb je niet overdreven het gevoel alleen te zijn. Doordat er minder wegen en steden zijn, is de bevolking daar ook geconcentreerd en voelt het niet als leeg aan.

Pech onderweg Niets zo vervelend als motorpech of een lekke band op een plek waar weinig hulp te verwachten is. Volgens sommigen is het de goden tarten om met een Italiaanse motorfiets op pad te gaan. Ik moet nog meer dan duizend kilometer terugrijden, maar de Ducati heeft nog geen slag gemist. En de banden houden het ook nog, hoewel de voorband wel wat vreemd lijkt te slijten.

Tank leeg In het verlengde van de twee bovenstaande was mijn angst dat tankstations zo dun gezaaid zouden zijn dat ik op moest passen niet stil te vallen. Ook dit valt erg mee, zolang je normale wegen kiest en niet alleen door de bergen rijdt kom je regelmatig goed geoutilleerde tankstations tegen.

Noren Van de Noren zelf hoor je wel eens dat ze wat afstandelijk zijn. Kijken eerst de kat uit de boom. Kunnen wat nors en onverschillig overkomen. Een beetje als Groningers. Misschien komt het doordat de omschrijving ook op mezelf van toepassing kan zijn, maar ik heb het tegendeel ervaren. Vriendelijk, voorkomend, open, behulpzaam. Het sterkste staaltje was wel de man die ik vroeg of er in het dorp contant geld op te nemen was omdat ik wel genoeg geld voor eten, maar niet voor drinken had. De snackbar accepteerde geen buitenlandse pasjes (dat was echt de eerste en enige keer!). Ik zou er een uur voor moeten rijden. Terwijl ik het drinken annuleerde kwam de man binnen, legde wat geld op mijn tafel met de mededeling “You should have a Coke”. En als je dan weet dat een flesje fris ruim 5 euro kost! Maar weigeren was geen optie.    

Het leven is erg duur In Noorwegen verdienen de mensen gemiddeld een derde meer dan in Nederland, maar alle levensonderhoud is ook een stuk duurder. Voor de buitenlander een tegenvaller. Vooral alcohol kun je beter niet nuttigen gedurende de vakantie. Overnachten, buiten de deur eten, alles wat je nuttigt is tot twee keer duurder. Deze klopt wel helaas, maar je kunt er vooraf rekening mee houden.

Muggen Mijn grootste angst was die voor stekende muggen! Iedereen maakte me ook bang. Je zou worden lek geprikt! Hoeveel Deet je ook gebruikt, vooral die mini-vampiertjes ter grootte van een fruitvlieg, knutten genaamd, zouden je niet met rust laten. En ik heb al zo’n hekel aan insecten en spinnen. Ik slaap het hele jaar onder een klamboe. Of ik buiten het muggenseizoen ben of dat het komt doordat ik het grootste gedeelte van de tijd in motorkleding loop, ik heb er nog niet één gezien. Laat staan dat ik er door ben gestoken. Ook dit valt, in elk geval tot nu toe, gelukkig erg mee. In Nederland kan ik op een zomerse dag na twee uur snelweg bijna niet meer tussen de vliegenlijkjes op mijn vizier door kijken. Hier rijd ik duizenden kilometers en het scherm blijft vrijwel schoon.  

Trollen Overal kom je ze tegen; op verkeersborden, reclameposters, in souvenirwinkels, in verhalen over Noorwegen. Maar bestaan ze echt? En zijn ze kwaadaardig? Nou, ja en nee. Ze moeten wel bestaan, ondanks dat je ze niet ziet. Wie maakt anders van al die tienduizenden keien en stenen zulke nette stapeltjes? Maar wie dát doet kan niet kwaadaardig zijn, dus angst is niet nodig.

Foto's zijn hoofdzakelijk van vandaag, alleen de steenmannetjes zijn van de Lysebotn weg.