Wat er aan vooraf ging (2018)

Na een geslaagde motorvakantie in 2017 naar Noorwegen zou het moeilijk worden een nieuwe uitdaging te vinden. Een tijdlang werkte ik toe naar een rondje oost-Europa; Tsjechië, Slowakije, Roemenië, Hongarije. Maar naarmate de tijd vorderde bekroop me steeds meer het gevoel dat dit niet het type landen zijn waar ik me -in mijn eentje- op mijn gemak zou voelen. En stel dat ik ziek wordt of een ongeluk krijg, wat dan? Nee, dan maar op zoek naar minder avontuurlijke bestemmingen. Alleen de tijd begon te dringen, want het was inmiddels juni/juli en ik had nog geen idee waar de reis naar toe zou gaan dit jaar.

Tijdens het zoeken op allerlei websites met prachtige plekken en mooie motorroutes stuitte ik bij toeval op een foto die me erg bekend voorkwam. Diezelfde foto hangt namelijk bij mij in de woonkamer. Na mijn scheiding waren de wanden leeg en ben ik gaan zoeken naar iets dat de lege plekken kon opvullen. Ik huurde kunstwerken maar ging ook op zoek naar plaatjes die me aanspraken voor iets dat meer persoonlijk is. Zo kwam ik een foto tegen van een anonieme motorrijder op dezelfde motor als die van mij in een welhaast perfecte motoromgeving. Ik bewerkte de foto online tot een 'impressionistisch oliedoek' in de stijl van Vincent van Gogh en liet het afdrukken op canvas.     

En nu ineens vond ik de foto elders terug en stond erbij waar de foto is genomen; aan de Amalfikust in zuid-Italië. Toen had ik mijn nieuwe doel gevonden! Zuid-Italië had ik nog nooit bezocht en het idee om de plek te vinden waar de foto is geschoten wond me op. 

Ik las wat over reizen van andere motorrijders en vatte het idee op tot op Sicilië te rijden om vandaar met de ferry terug naar Genua te varen voordat ik het laatste stuk naar huis zou rijden. De ferry bleek echter net op de dag dat ik er zou zijn niet te varen vanwege een nationale feestdag, dus ik besloot dat de Amalfikust het verste punt van de reis zou worden.